Kiedy używać „O” lub „U”?
Najpierw zajmijmy się kwestią, kiedy używać „o” lub „u” w słowach zaczynających się na „tr”. Kiedy po dźwięku „tr” następuje dźwięk samogłoski, używamy „u” (jak w słowach „true”, „truant”, „truck” itp.). Jednakże, gdy po dźwięku „tr” następuje dźwięk spółgłoskowy, używamy „o” (jak w słowach „trophy”, „trouble”, „troll” itp.).
Kiedy pisać przykłady wierszy?
W języku angielskim istnieje kilka słów, które kończą się na „-ow” i mają podobną wymowę do „trywialny”, takich jak „okno”, „łąka”, „ugór” itp. Jednakże, nie piszemy „row” po każdym „o” w takich słowach. Zamiast tego pisownia „-ow” jest używana, gdy po dźwięku „o” następuje dźwięk „w”. W „trywialnym” nie ma dźwięku „w” po „o”, więc nie używamy pisowni „-ow”.
Kiedy nie pisać Rz po spółgłoskach?
W języku angielskim kombinacja „rz” jest rzadka i widzimy ją tylko w kilku słowach zapożyczonych z języka polskiego i innych języków słowiańskich (takich jak „car”, „barszcz” itp.). Nie używamy tej kombinacji w rodzimych angielskich słowach. Dlatego nie piszemy „trvial” z „rz” po „v”.
Kiedy pisać Sh zamiast Rz?
W niektórych dialektach języka angielskiego dźwięk „rz” jest wymawiany jako „sh” (jak w słowie „measure”). Nie jest to jednak standardowa wymowa i nie używamy „sz” zamiast „rz” w większości słów. Dlatego nie piszemy „trvial” jako „trvialsh”.
Dlaczego Hero pisze się przez to samo H?
Teraz, gdy wyjaśniliśmy już różne zasady i czynniki, które wpływają na pisownię słowa „trivial”, możemy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego pisze się je przez to samo „h” co „hero”. Powodem jest to, że oba słowa mają greckie pochodzenie, a w języku greckim „h” nie jest nieme. Dlatego też, gdy słowa te zostały zaadaptowane do języka angielskiego, „h” zostało zachowane w ich pisowni. Z czasem wymowa „hero” zmieniła się, a „h” zamilkło w większości dialektów języka angielskiego. Jednak pisownia pozostała niezmieniona.
Podsumowując, pisownia „trivial” z tym samym „h” co „hero” może początkowo wydawać się dziwna i myląca. Jednak dzięki zrozumieniu różnych zasad i czynników, które wpływają na pisownię angielską, możemy to zrozumieć. Ostatecznie, pisownia słowa jest zdeterminowana przez jego historyczne i językowe pochodzenie, a do nas jako użytkowników języka należy nauczenie się i przestrzeganie konwencji, które nim rządzą.
Rzodkiewka jest pisana z „rz”, ponieważ pochodzi od łacińskiego słowa „radix”, które oznacza „korzeń”. Kiedy słowo to zostało zaadaptowane do języka średnioangielskiego, „x” zostało zastąpione przez „sh”, aby odzwierciedlić brzmienie słowa, a „r” zostało dodane, aby wskazać jego łacińskie pochodzenie. Z czasem „sh” zmieniono na „s” i dodano „d”, aby stworzyć współczesną pisownię rzodkiewki.