Inicjalizacja dysku jest pierwszym krokiem do skonfigurowania nowego urządzenia pamięci masowej i polega na przygotowaniu go do użycia poprzez utworzenie jednej lub więcej partycji. Partycja to sekcja dysku, która działa jako oddzielna jednostka, umożliwiając organizowanie danych i programów w celu łatwiejszego dostępu. W tym artykule omówimy kilka ważnych aspektów inicjalizacji dysku i tworzenia partycji, w tym rozmiar partycji systemowej, zalety partycjonowania GPT oraz sposób instalacji systemu Windows 10 na partycji GPT.
Jedną z najważniejszych kwestii podczas inicjalizacji dysku jest określenie rozmiaru partycji systemowej. Partycja systemowa jest krytycznym elementem każdego komputera, ponieważ zawiera system operacyjny i niezbędne pliki systemowe. Ogólną zasadą jest przydzielenie co najmniej 20 GB miejsca na partycję systemową, chociaż może się to różnić w zależności od konkretnych potrzeb. Jeśli planujesz zainstalować dużą liczbę aplikacji lub przechowywać wiele danych na komputerze, możesz chcieć przydzielić więcej miejsca na partycję systemową.
Jeśli chodzi o partycjonowanie dysku, istnieją dwie podstawowe opcje: GPT i MBR. GPT, czyli GUID Partition Table, to nowszy schemat partycjonowania, który oferuje kilka zalet w porównaniu do MBR, czyli Master Boot Record. GPT pozwala na większe rozmiary dysków (do 9,4 zettabajtów), obsługuje więcej partycji (do 128) i zapewnia lepszą redundancję danych i opcje odzyskiwania. Dodatkowo, partycjonowanie GPT jest wymagane dla systemów, które używają UEFI (Unified Extensible Firmware Interface) zamiast BIOS (Basic Input/Output System).
UEFI to nowszy interfejs oprogramowania układowego, który oferuje kilka zalet w porównaniu z BIOS-em, w tym krótszy czas rozruchu i lepsze funkcje bezpieczeństwa. UEFI nie obsługuje jednak partycjonowania MBR, więc jeśli chcesz skorzystać z UEFI, będziesz musiał użyć partycjonowania GPT. Może to wymagać przekonwertowania istniejących partycji MBR na GPT, co można zrobić za pomocą różnych narzędzi, w tym oprogramowania do zarządzania dyskami lub wiersza polecenia.
Jeśli konfigurujesz nowy komputer lub ponownie instalujesz system Windows 10, możesz łatwo zainstalować go na partycji GPT. Aby to zrobić, należy uruchomić komputer z dysku instalacyjnego systemu Windows 10 lub dysku USB, a następnie wybrać opcję instalacji niestandardowej. Stamtąd można utworzyć nową partycję dla plików systemowych, a następnie wybrać schemat partycjonowania GPT. Po zakończeniu instalacji komputer zostanie skonfigurowany z partycją GPT i będzie gotowy do korzystania ze wszystkich oferowanych przez nią korzyści.
Podsumowując, inicjalizacja dysku i tworzenie partycji jest ważnym krokiem podczas konfigurowania nowego urządzenia pamięci masowej lub instalowania nowego systemu operacyjnego. Rozmiar partycji systemowej należy dokładnie rozważyć, ponieważ jest to krytyczny element każdego komputera. Partycjonowanie GPT oferuje kilka zalet w porównaniu z MBR, w tym większe rozmiary dysków, więcej partycji oraz lepszą redundancję danych i opcje odzyskiwania. A jeśli chcesz skorzystać z UEFI, będziesz musiał użyć partycjonowania GPT. Postępując zgodnie z tymi wskazówkami, możesz upewnić się, że komputer jest skonfigurowany pod kątem optymalnej wydajności i funkcjonalności.
Artykuł „How Much Should the System Partition Be? – A Comprehensive Guide” nie zawiera konkretnych zaleceń dotyczących wyboru formatu dysku. Omówiono w nim jednak różne aspekty partycjonowania systemu, takie jak odpowiedni rozmiar partycji systemowej, korzyści płynące z posiadania oddzielnej partycji systemowej oraz potencjalne wady partycjonowania. Ostatecznie wybór formatu dysku będzie zależał od konkretnych potrzeb i preferencji użytkownika oraz charakterystyki jego systemu. Niektóre popularne formaty dysków obejmują NTFS, exFAT i FAT32, z których każdy ma swoje zalety i wady. Zaleca się skonsultowanie się z wykwalifikowanym specjalistą IT lub postępowanie zgodnie z wytycznymi producenta przy wyborze formatu dysku.