Najpierw zrozummy, co to znaczy być HTTP. HTTP to protokół bezstanowy, co oznacza, że nie przechowuje żadnych informacji o poprzednich interakcjach między klientem a serwerem. Każde żądanie wysłane do serwera jest traktowane jako nowe żądanie, a serwer odpowiednio na nie odpowiada. Dzięki temu jest to szybki i wydajny protokół, ale oznacza to również, że nie zapewnia żadnych funkcji bezpieczeństwa, takich jak szyfrowanie lub uwierzytelnianie.
Z drugiej strony HTTPS, czyli Hypertext Transfer Protocol Secure, jest bezpieczniejszą wersją HTTP. HTTPS szyfruje dane przesyłane między klientem a serwerem za pomocą protokołów SSL/TLS (Secure Sockets Layer/Transport Layer Security). Gwarantuje to, że dane nie mogą zostać przechwycone ani zmodyfikowane przez osoby trzecie. HTTPS zapewnia również uwierzytelnianie, zapewniając, że klient komunikuje się z zamierzonym serwerem, a nie z oszustem.
HTTPS szyfruje wszystkie dane przesyłane między klientem a serwerem, w tym adres URL, nagłówki żądań i odpowiedzi oraz zawartość strony internetowej. Utrudnia to każdemu przechwycenie i odczytanie danych. HTTPS używa również innego portu niż HTTP (port 443 zamiast portu 80), aby zapewnić, że dane są przesyłane przez bezpieczne połączenie.
HTTP działa poprzez wysyłanie żądań od klienta do serwera, a serwer odpowiada żądanymi danymi. Żądania i odpowiedzi są wysyłane jako zwykły tekst, co oznacza, że każdy, kto je przechwyci, może odczytać dane. Sprawia to, że HTTP jest podatny na ataki, takie jak ataki typu man-in-the-middle, w których atakujący przechwytuje dane i modyfikuje je przed wysłaniem do zamierzonego odbiorcy.
Podsumowując, HTTP jest szybkim i wydajnym protokołem, ale nie jest bezpieczny. Z drugiej strony HTTPS zapewnia szyfrowanie i uwierzytelnianie, co czyni go bezpieczniejszym protokołem. Dlatego zaleca się korzystanie z HTTPS, gdy tylko jest to możliwe, szczególnie w przypadku witryn internetowych, które obsługują poufne informacje, takie jak dane logowania, dane osobowe i transakcje finansowe.
Żądanie HTTP zazwyczaj składa się z metody (takiej jak GET, POST lub PUT), adresu URL, nagłówków i opcjonalnej treści wiadomości zawierającej dane.