C++ to obiektowy język programowania, który jest szeroko stosowany w tworzeniu aplikacji. Dziedziczenie jest jedną z kluczowych cech programowania w języku C++, która umożliwia klasom przejmowanie właściwości i metod innej klasy. Dziedziczenie to mechanizm, który umożliwia oparcie nowej klasy na istniejącej klasie, umożliwiając nowej klasie dziedziczenie właściwości i metod istniejącej klasy. W tym artykule omówimy podstawy dziedziczenia w języku C++, w tym na czym się ono opiera i jak obliczyć dziedziczenie.
Czym jest dziedziczenie w Javie?
Java to kolejny popularny język programowania, który również obsługuje dziedziczenie. Dziedziczenie w Javie jest mechanizmem, który umożliwia nowej klasie bazowanie na istniejącej klasie, dzięki czemu nowa klasa może dziedziczyć właściwości i metody istniejącej klasy. Jednak dziedziczenie w Javie różni się nieco od dziedziczenia w C++, ponieważ obsługuje tylko pojedyncze dziedziczenie, co oznacza, że klasa może dziedziczyć właściwości i metody tylko z jednej klasy nadrzędnej.
Czym jest dziedziczenie w Pythonie?
Python jest kolejnym językiem programowania, który obsługuje dziedziczenie. Dziedziczenie w Pythonie działa w taki sam sposób jak dziedziczenie w C++, gdzie nowa klasa może być oparta na istniejącej klasie, co pozwala nowej klasie dziedziczyć właściwości i metody istniejącej klasy. Jednakże, dziedziczenie w Pythonie obsługuje również dziedziczenie wielokrotne, co oznacza, że klasa może dziedziczyć właściwości i metody z wielu klas nadrzędnych.
Które funkcje nie są dziedziczone?
Chociaż prawdą jest, że dziedziczenie C++ pozwala nowej klasie na przejęcie właściwości i metod istniejącej klasy, istnieją pewne funkcje, które nie są dziedziczone. Funkcje te obejmują konstruktory, destruktory i funkcje zaprzyjaźnione. Konstruktory i destruktory to specjalne funkcje, które służą odpowiednio do tworzenia i niszczenia obiektów. Funkcje te są unikalne dla każdej klasy i nie mogą być dziedziczone przez podklasę. Z drugiej strony, funkcje zaprzyjaźnione to funkcje, które są zadeklarowane jako zaprzyjaźnione przez klasę i mogą uzyskać dostęp do jej prywatnych i chronionych członków. Funkcje zaprzyjaźnione nie są jednak dziedziczone przez podklasę.
Na czym opiera się dziedziczenie?
Dziedziczenie w C++ opiera się na hierarchii klas, gdzie każda klasa nazywana jest klasą nadrzędną lub bazową, a każda podklasa nazywana jest klasą podrzędną lub pochodną. Klasa podrzędna może dziedziczyć właściwości i metody ze swojej klasy nadrzędnej, a także może dodawać nowe właściwości i metody. Klasa nadrzędna jest również znana jako superklasa, podczas gdy klasa podrzędna jest znana jako podklasa.
Jak obliczyć dziedziczenie?
Dziedziczenie można obliczyć za pomocą następującego wzoru:
spadek = (aktywa ogółem – pasywa ogółem) / liczba spadkobierców
wzór ten służy do obliczania spadku, który otrzyma każdy spadkobierca po śmierci danej osoby. Jednak w programowaniu C++ dziedziczenie nie jest obliczane w ten sposób. Zamiast tego dziedziczenie jest obliczane na podstawie liczby klas nadrzędnych, które ma podklasa. Na przykład, jeśli podklasa ma tylko jedną klasę nadrzędną, mówi się, że ma pojedyncze dziedziczenie. Jeśli ma dwie lub więcej klas nadrzędnych, mówi się, że ma dziedziczenie wielokrotne.
Podsumowując, dziedziczenie w C++ jest potężną funkcją, która pozwala klasom nabywać właściwości i metody innych klas. Dziedziczenie opiera się na hierarchii klas, gdzie każda klasa nazywana jest klasą nadrzędną lub bazową, a każda podklasa nazywana jest klasą podrzędną lub pochodną. Podczas gdy niektóre funkcje nie są dziedziczone, takie jak konstruktory, destruktory i funkcje przyjaciela, inne mogą być dziedziczone przez podklasę. Dziedziczenie można obliczyć na podstawie liczby klas nadrzędnych, które ma podklasa, przy czym dziedziczenie pojedyncze i wielokrotne to dwa typy dziedziczenia obsługiwane w C++.
W C++ dziedziczenie, cechy dziedziczone odnoszą się do cech lub właściwości klasy nadrzędnej, które są przekazywane do jej klas podrzędnych. Funkcje te mogą obejmować elementy członkowskie danych, funkcje członkowskie, a nawet inne klasy lub szablony zdefiniowane przez klasę nadrzędną. Dziedzicząc te cechy, klasy potomne mogą ponownie wykorzystywać i opierać się na funkcjonalności klasy nadrzędnej, zamiast konieczności ponownego definiowania jej od podstaw.