Protokół internetowy lub protokół IP jest podstawowym protokołem sieciowym odpowiedzialnym za ułatwianie komunikacji między urządzeniami w Internecie. IP jest protokołem bezpołączeniowym, co oznacza, że nie ustanawia ani nie utrzymuje bezpośredniego połączenia między nadawcą a odbiorcą. Zamiast tego niezależnie przesyła pakiety danych, które przed dotarciem do miejsca docelowego mogą pokonywać różne trasy.
Jedną z głównych cech protokołu User Datagram Protocol lub UDP jest jego prostota. UDP jest protokołem bezpołączeniowym, który nie gwarantuje niezawodnego dostarczania danych. Nie wykonuje żadnej kontroli błędów ani potwierdzeń pakietów, dzięki czemu jest szybszy niż inne protokoły. Jednak brak kontroli błędów oznacza, że dane mogą zostać utracone lub uszkodzone podczas transmisji.
IPv4 to czwarta wersja protokołu internetowego, która wykorzystuje 32-bitowy schemat adresowania do identyfikacji urządzeń w Internecie. Protokół IPv4 działa poprzez dzielenie danych na pakiety i przypisywanie każdemu pakietowi unikalnego identyfikatora zwanego adresem IP. Gdy urządzenie wysyła dane, dołącza do pakietu nagłówek, który zawiera docelowy adres IP, źródłowy adres IP i inne informacje niezbędne do routingu pakietu.
Istnieje kilka innych protokołów, które mogą być używane w połączeniu z IP w celu zapewnienia dodatkowej funkcjonalności. Na przykład protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem zorientowanym na połączenie, który zapewnia niezawodne dostarczanie danych poprzez ustanowienie wirtualnego połączenia między nadawcą a odbiorcą. Protokół Internet Control Message Protocol lub ICMP jest używany do celów diagnostycznych i raportowania błędów, podczas gdy protokół Address Resolution Protocol lub ARP jest używany do mapowania adresów IP na fizyczne adresy MAC.
Warstwa transportowa stosu protokołów TCP/IP jest odpowiedzialna za zarządzanie kompleksową komunikacją między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach. Trzy główne zadania warstwy transportowej obejmują kontrolę przepływu, kontrolę błędów i kontrolę przeciążenia. Kontrola przepływu zapewnia, że nadawca nie przytłacza odbiorcy większą ilością danych niż jest w stanie obsłużyć, podczas gdy kontrola błędów zapewnia, że dane są przesyłane dokładnie i niezawodnie. Kontrola przeciążenia zapobiega przeciążeniu sieci poprzez regulację szybkości przesyłania danych.
Podsumowując, protokół IP jest istotnym elementem Internetu i jest odpowiedzialny za ułatwianie komunikacji między urządzeniami. Zrozumienie podstawowych cech protokołu IP, w tym jego bezpołączeniowego charakteru i wykorzystania adresów IP, jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie sieci. Wykorzystując inne protokoły, takie jak TCP, ICMP i ARP, możemy zwiększyć funkcjonalność protokołu IP i poprawić niezawodność transmisji danych. Wreszcie, warstwa transportowa odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu komunikacją end-to-end, a jej trzy główne zadania są niezbędne do utrzymania optymalnej wydajności sieci.
Nagłówek Ethernet zawiera trzy elementy: docelowy adres MAC, źródłowy adres MAC i pole EtherType. Stopka Ethernet zawiera sekwencję kontrolną ramki (FCS), która służy do wykrywania błędów.