W przeciwieństwie do układów ASIC (Application Specific Integrated Circuits), układy FPGA mogą być programowane i przeprogramowywane w zależności od potrzeb, co czyni je bardziej wszechstronnymi. Oznacza to, że układy FPGA mogą być wykorzystywane do tworzenia niestandardowych obwodów bez konieczności kosztownego i czasochłonnego opracowywania układów ASIC. Układy FPGA stały się coraz bardziej popularne w ostatnich latach ze względu na ich elastyczność, niskie zużycie energii i wysoką wydajność.
Układy FPGA składają się z matrycy konfigurowalnych bloków logicznych (CLB) i programowalnych połączeń. Bloki CLB zawierają przerzutniki, tablice odnośników i multipleksery, które można zaprogramować do wykonywania różnych funkcji logicznych. Programowalne interkonekty pozwalają użytkownikom łączyć ze sobą CLB w celu tworzenia niestandardowych obwodów.
Aby zaprogramować FPGA, użytkownicy muszą najpierw stworzyć kod w języku opisu sprzętu (HDL), który opisuje pożądany obwód. Kod ten jest następnie syntetyzowany do pliku konfiguracyjnego, który można załadować do FPGA. Po załadowaniu pliku konfiguracyjnego, FPGA rekonfiguruje się, aby wykonać żądaną funkcję.
Jedną z głównych zalet układów FPGA jest ich zdolność do przetwarzania równoległego. Oznacza to, że wiele zadań może być wykonywanych jednocześnie, co może znacznie poprawić wydajność w niektórych aplikacjach. Dodatkowo, układy FPGA są w stanie przetwarzać dane z dużą prędkością, co czyni je idealnymi do zastosowań wymagających przetwarzania danych w czasie rzeczywistym.
Podsumowując, układy FPGA to wszechstronne i potężne narzędzia, które są szeroko stosowane w różnych aplikacjach. Są programowalne i reprogramowalne, co czyni je idealnymi do tworzenia niestandardowych obwodów bez konieczności kosztownego i czasochłonnego opracowywania ASIC. Układy FPGA są zdolne do przetwarzania równoległego i szybkiego przetwarzania danych, co czyni je idealnymi do zastosowań wymagających przetwarzania danych w czasie rzeczywistym.