Kerning

Kerning odnosi się do odstępów między plikami znaków z chrzcielnica. Bez kerningu każdy znak zajmuje blok spacji, a następny znak jest drukowany po nim. Po zastosowaniu kerningu do czcionki znaki mogą się na siebie nakładać w pionie. Nie oznacza to, że znaki faktycznie się dotykają, ale zamiast tego pozwala części dwóch znaków zajmować tę samą przestrzeń w pionie.

Na przykład, gdy znaki A i V są umieszczone obok siebie, mogą zajmować mniej miejsca, jeśli nachodzą na siebie. Dzieje się tak, ponieważ prawa część litery A i lewa część litery V pasują do siebie. Jeśli kerning zostanie zastosowany do dwóch znaków, można narysować pionową linię prostą w dół, zaczynając od lewej górnej części litery V i przechodzącą przez prawą dolną część litery A.

Kerning jest przydatny, ponieważ umożliwia umieszczenie większej ilości tekstu w określonej ilości miejsca. Pozwala to na umieszczanie dłuższych artykułów w gazetach i magazynach o ograniczonej przestrzeni. Wygląda też bardziej naturalnie, ponieważ podczas pisania odręcznego ludzie często nakładają się na siebie. Wiele programów do edycji tekstu, a także edytory obrazów, takie jak Adobe Photoshop, umożliwia użytkownikowi kerning znaków. Programy te często zawierają ustawienie kerningu, które umożliwia użytkownikowi określenie, jak ściśle znaki pasują do siebie.