CDMA

Oznacza „Code Division Multiple Access”. CDMA to bezprzewodowa technologia transmisji, która została opracowana podczas II wojny światowej przez angielskich sojuszników, aby uniknąć zakłócenia transmisji. Po zakończeniu wojny Qualcomm opatentował technologię i udostępnił ją komercyjnie jako cyfrową technologię komórkową. Obecnie CDMA jest popularną metodą komunikacji używaną przez wiele firm telefonii komórkowej.

W przeciwieństwie do technologii GSM i TDMA, CDMA transmituje w całym dostępnym zakresie częstotliwości. Nie przypisuje określonej częstotliwości każdemu użytkownikowi w sieci komunikacyjnej. Ta metoda, zwana multipleksowaniem, utrudniała zakłócanie transmisji podczas II wojny światowej. Ponieważ CDMA nie ogranicza zakresu częstotliwości każdego użytkownika, jest ich więcej przepustowość dostępny. Dzięki temu więcej użytkowników może komunikować się w tej samej sieci w tym samym czasie, niż gdyby każdemu użytkownikowi przydzielono określony zakres częstotliwości.

Ponieważ CDMA to cyfrowy technologii, analogowe sygnały audio muszą być digitalizacji przed przesłaniem w sieci. CDMA jest używany w komunikacji bezprzewodowej 2G i 3G i zwykle działa w zakresie częstotliwości od 800 MHz do 1.9 GHz.