IPv6

Każdy system komputerowy i urządzenie podłączone do Internetu jest zlokalizowane za pomocą adres IP. Obecny system dystrybucji adresów IP nosi nazwę IPv4. Ten system przypisuje każdemu komputerowi 32-bitowy adres numeryczny, taki jak 120.121.123.124. Jednak wraz ze wzrostem liczby komputerów podłączonych do Internetu przewiduje się, że liczba dostępnych adresów IP wyczerpie się już za kilka lat. Dlatego właśnie wprowadzono IPv6.

IPv6, zwany także IPng (lub IP Next Generation), to kolejna planowana wersja systemu adresów IP. (IPv5 był wersją eksperymentalną używaną głównie dla Streaming danych.) Podczas gdy IPv4 wykorzystuje adresy 32-bitowe, IPv6 wykorzystuje adresy 128-bitowe, co zwiększa liczbę możliwych adresów wykładniczo. Na przykład IPv4 umożliwia użycie 4,294,967,296 2 32 6 adresów (340,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 ^ XNUMX). IPvXNUMX pozwala na ponad XNUMX adresów IP. To powinno wystarczyć na chwilę.

Ponieważ IPv6 pozwala na znacznie więcej adresów IP niż IPv4, same adresy są bardziej złożone. Zazwyczaj są napisane w tym formacie:

hhhh: hhhh: hhhh: hhhh: hhhh: hhhh: hhhh: hhhh

Każda sekcja „hhhh” składa się z czterech cyfr szesnastkowy liczba, co oznacza, że ​​każda cyfra może wynosić od 0 do 9 i od A do F. Przykładowy adres IPv6 może wyglądać następująco:

F704:0000:0000:0000:3458:79A2:D08B:4320

Ponieważ adresy IPv6 są tak złożone, nowy system zapewnia również dodatkowe bezpieczeństwo komputerom podłączonym do Internetu. Ponieważ istnieje wiele możliwości adresów IP, odgadnięcie adresu IP innego komputera jest prawie niemożliwe. Chociaż większość dzisiejszych systemów komputerowych obsługuje IPv6, nowy internetowy procotol nie został jeszcze w pełni wdrożony. Podczas tego przejściowego procesu komputerom często przypisywane są zarówno adresy IPv4, jak i IPv6. Do 2008 r. Rząd USA nakazał, aby wszystkie systemy rządowe korzystały z adresów IPv6, co powinno pomóc w przeprowadzeniu przejścia.