FDDI

Oznacza „Światłowodowy interfejs danych rozproszonych”. FDDI to grupa specyfikacji sieciowych znormalizowanych przez ANSI w połowie lat osiemdziesiątych. FDDI sieć obsługuje prędkości transferu danych 100 Mb / s przez a światłowód i używa obrotowego żeton aby zdefiniować, który system może wysyłać dane w danym momencie.

Sieci FDDI składają się z dwóch fizycznych ścieżek lub „pierścieni”, które przesyłają data w przeciwnych kierunkach. Pierścień pierwotny przenosi dane między systemami, podczas gdy pierścień wtórny służy do redundancji. Jeśli system w sieci powoduje przerwanie głównej ścieżki danych, pierścień wtórny jest używany do czasu, gdy pierścień pierwotny znów będzie funkcjonował. Odmiana FDDI, zwana technologią FDDI Full Duplex (FFDT), wykorzystuje pierścień wtórny jako dodatkowy kanał główny. Ten typ sieci FDDI nie ma redundancji, ale obsługuje szybkości przesyłania danych do 200 Mb / s.

FDDI został zaprojektowany w latach 1980-tych, aby zapewnić szybszą łączność sieciową niż 10 Mb / s Ethernet i dostępne w tym czasie standardy Token Ring 16 Mb / s. Ze względu na jego wysoką przepustowość, FDDI stało się popularnym wyborem w przypadku dużych prędkości kręgosłupy używane przez uniwersytety i przedsiębiorstwa. Podczas gdy FDDI było najszybsze LAN Technologia przez kilka lat została ostatecznie wyparta przez Fast Ethernet, który oferował prędkości 100 Mb / s przy znacznie niższych kosztach. Obecnie wiele sieci korzysta z Gigabit Ethernet, który obsługuje prędkości do 1,000 Mb / s.