DDL

Oznacza „język definicji danych”. DDL to język używany do definiowania struktur danych i modyfikowania data. Na przykład polecenia DDL mogą służyć do dodawania, usuwania lub modyfikowania stoły wewnątrz w baza danych. Pliki DDL używane w aplikacjach bazodanowych są uważane za podzbiór SQL, Structured Query Language. Jednak DDL może również definiować inne typy danych, takie jak XML.

Język definicji danych ma predefiniowany składnia do opisywania danych. Na przykład, aby zbudować nową tabelę przy użyciu składni SQL, używane jest polecenie CREATE, po którym następują parametry dla nazwy tabeli i kolumna definicje. DDL może również definiować nazwę każdej kolumny i skojarzoną typ danych. Po utworzeniu tabeli można ją zmodyfikować za pomocą polecenia ALTER. Jeśli tabela nie jest już potrzebna, do usunięcia tabeli można użyć polecenia DROP.

Ponieważ DDL jest podzbiorem języka SQL, nie obejmuje wszystkich możliwych poleceń SQL. Na przykład polecenia takie jak SELECT i INSERT są uważane za część języka manipulacji danymi (DML), podczas gdy polecenia dostępu, takie jak CONNECT i EXECUTE, są częścią języka sterowania danymi (DCL). Języki DDL, DML i DCL zawierają większość poleceń obsługiwanych przez SQL.