Model OSI
Model OSI (Open Systems Interconnection) został stworzony przez ISO pomoc w standaryzacji komunikacji między systemami komputerowymi. Dzieli komunikację na siedem różnych warstw, z których każda obejmuje wiele standardów sprzętowych, protokołylub inne rodzaje usług.
Siedem warstw modelu OSI obejmuje:
- Warstwa fizyczna
- Warstwa łącza danych
- Warstwa sieciowa
- Warstwa transportowa
- Warstwa sesji
- Warstwa prezentacji
- Warstwa aplikacji
Kiedy jeden system komputerowy komunikuje się z innym, niezależnie od tego, czy jest to połączenie lokalne sieć albo Internetdane wędrują przez te siedem warstw. Rozpoczyna się fizyczną warstwą systemu nadawczego i przechodzi przez inne warstwy do warstwy aplikacji. Gdy dane dotrą do warstwy aplikacji, są przetwarzane przez system odbierający. W niektórych przypadkach dane będą przechodzić przez warstwy w odwrotnej kolejności do warstwy fizycznej komputera odbiorczego.
Najlepszym sposobem wyjaśnienia, jak działa model OSI, jest posłużenie się przykładem z życia wziętego. Na poniższej ilustracji komputer korzysta z połączenia bezprzewodowego w celu uzyskania dostępu do bezpiecznej witryny internetowej.
Stos komunikacyjny zaczyna się od (1) warstwa fizyczna. To może być komputer Wi-Fi karta, która przesyła dane z wykorzystaniem IEEE 802.11n standard. Następnie (2) warstwa łącza danych może obejmować połączenie z routerem za pośrednictwem DHCP. Zapewniłoby to systemowi rozszerzenie adres IP, który jest częścią (3) Warstwa sieci. Gdy komputer ma adres IP, może łączyć się z Internetem za pośrednictwem TCP protokół, którym jest (4) Warstwa transportowa. System może następnie ustanowić plik NetBIOS sesja, która tworzy plik (5) warstwa sesji. Jeśli zostanie ustanowione bezpieczne połączenie, plik (6) warstwa prezentacji może obejmować plik SSL połączenie. Wreszcie (7) warstwa aplikacji składa się z HTTP połączenie ze stroną internetową.
Model OSI zapewnia pomocny przegląd sposobu, w jaki systemy komputerowe komunikują się ze sobą. Twórcy oprogramowania często używają tego modelu podczas pisania oprogramowanie wymaga obsługi sieci lub Internetu. Zamiast odtwarzać stos komunikacyjny od zera, programiści muszą uwzględnić tylko funkcje dla określonych warstw OSI, z których korzystają ich programy.