4G

4G to zbiór technologii danych komórkowych czwartej generacji. To się udaje 3G i jest również nazywany „IMT-Advanced” lub „International Mobile Telecommunications Advanced”. 4G zostało udostępnione już w 2005 roku w Korei Południowej pod nazwą WiMAX i został wdrożony w kilku krajach europejskich w ciągu następnych kilku lat. Stał się dostępny w Stanach Zjednoczonych w 2009 roku, a Sprint był pierwszym operatorem oferującym sieć komórkową 4G.

Wszystkie standardy 4G muszą być zgodne z zestawem specyfikacji opracowanym przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny. Na przykład wszystkie technologie 4G są wymagane do zapewnienia maksymalnej szybkości przesyłania danych wynoszącej co najmniej 100 Mbps. Chociaż rzeczywiste pobieranie i przesłać Prędkości mogą się różnić w zależności od siły sygnału i bezprzewodowy zakłócenia, szybkości transmisji danych 4G mogą w rzeczywistości przewyższać prędkości modem kablowy i DSL połączeń.

Podobnie jak 3G, nie ma jednego standardu 4G. Zamiast tego różni operatorzy komórkowi używają różnych technologii, które są zgodne z wymaganiami 4G. Na przykład WiMAX to popularna technologia 4G stosowana w Azji i Europie Wschodniej, podczas gdy LTE (Long Term Evolution) jest bardziej popularne w Skandynawii i Stanach Zjednoczonych.