Język znaczników
Język znaczników to język komputerowy, który używa tagi do definiowania elementów w dokumencie. Jest czytelny dla człowieka, co oznacza, że pliki znaczników zawierają standardowe słowa, a nie typowe programy składnia. Chociaż istnieje kilka języków znaczników, dwa najpopularniejsze to HTML i XML.
HTML to język znaczników używany do tworzenia strony internetowe. Zawartość każdej strony internetowej jest definiowana przez znaczniki HTML. Podstawowe tagi stron, takie jak <Head>, <Body>, <Div> zdefiniuj sekcje strony, natomiast tagi takie jak <Table>, <Form>, <image>, <a> definiować elementy na stronie. Większość elementów wymaga znacznika początkowego i końcowego, a zawartość jest umieszczona między znacznikami. Na przykład łącze do strony głównej TechLib.com może zawierać następujący kod HTML:
<a href="https://TechLib.com"> TechLib.com </a>
XML jest używany do przechowywania danych strukturalnych datazamiast formatowania informacji na stronie. Podczas gdy dokumenty HTML używają predefiniowanych znaczników (jak w przykładach powyżej), pliki XML używają niestandardowych znaczników do definiowania elementów. Na przykład plik XML przechowujący informacje o modelach komputerów może zawierać następującą sekcję:
<komputer>
<manuesday> Dell </manufacture>
<model> XPS 17 </model>
<składniki>
<processor> 2.00 GHz Intel Core i7 </processor>
<ram> 6 GB </ram>
<storage> 1 TB </storage>
</components>
</computer>
XML nazywany jest „Extensible Markup Language”, ponieważ znaczniki niestandardowe mogą być używane do obsługi szerokiej gamy elementów. Każdy plik XML jest zapisywany w standardowym formacie tekstowym, co ułatwia programom analizować lub przeczytaj dane. Dlatego XML jest powszechnym wyborem do eksportowania danych strukturalnych i udostępniania danych między wieloma programami.
UWAGA: Ponieważ zarówno pliki HTML, jak i XML są zapisywane w formacie zwykły tekst format, można je przeglądać w standardowym edytorze tekstu. Możesz również wyświetlić źródło HTML otwartej strony internetowej, wybierając opcję „Wyświetl źródło”. Ta funkcja znajduje się w menu większości przeglądarek internetowych.