Wyświetlacz Retina

Termin „wyświetlacz siatkówkowy” to sprzęt komputerowy termin ukuty przez firmę Apple w czerwcu 2010 r. Opisuje wyświetlacz z rozszerzeniem rozkład ponad 300 dpi. iPhone 4, który również został ogłoszony w czerwcu 2010 r., ma rozdzielczość ekranu 326 dpi i był pierwszym produktem Apple, który zawierał wyświetlacz Retina.

Nazwa „wyświetlacz siatkówki” odnosi się do sposobu, w jaki wyświetlacz o wysokiej rozdzielczości jest postrzegany przez ludzkie oko. Kiedy wyświetlacz ma rozdzielczość powyżej 300 dpi, większość ludzi nie może rozpoznać osoby pikseli patrząc na ekran z odległości około 12 cali. Dlatego piksele wydają się zbiegać razem, tworząc gładki wygląd. To jest podobne do cyfrowy dźwięk nagrany z wysoką częstotliwością próbkowania. Ponieważ audio próbki są tak blisko siebie, że dźwięk odbieramy jako gładki analog sygnał.

Ponieważ niektórzy ludzie mają lepsze widzenie niż inni, nie ma naukowo dokładnej liczby określającej wyświetlacz siatkówki. W rzeczywistości niektórzy ludzie mogą faktycznie zidentyfikować poszczególne piksele na wyświetlaczu siatkówki. Mimo to w porównaniu z typowym komputerem monitory, który ma rozdzielczość 72 dpi, wyświetlacz Retina będzie wyglądał znacznie ostrzej dla wszystkich użytkowników.

Wyświetlacze Retina są szczególnie przydatne do czytania tekstu na małym ekranie, takim jak iPhone lub iPod Touch. Zwiększona rozdzielczość sprawia, że ​​mały tekst jest czytelny, a średni tekst jest bardziej czytelny. Wraz z rozwojem technologii wyświetlaczy oczekuje się, że wyświetlacze Retina będą dostępne w większych urządzeniach, takich jak iPad i monitory HiDPI.